شبکه بندی یک شبکه محلی به طور کامل

روشهای اتصال: برای اتصال کامپیوتر هایی که در فاصله ای نه چندان دور از یکدیگر قرار دارند راههای مختلفی وجود دارد که عبارتند از :   سیم کشی دیتا به صورت تو کار در حین ساخت ساختمان که امروز بسیار متداول است . ذر این روش همان گونه که برای برق ساختمان از قبل نقشه می کشند و مثلا جای کلید ها و پریز ها را مشخص می کنند برای شبکه کامپیوتری هم نقشه کشی و سیم کشی می کنند قرار دادن سیم ها در کف یا دیواره هایه اتاق و اتصال کامپیوتر هایی که در یک اتاق قرار دارند . استفاده از فناوری بی سیم استفاده از سیم کشی برق داخل ساختمان استفاده از سیم کشی تلفن داخل ساختمان هر یک روش ها مزایا و معایب خاص خود را دارند اما برای به اشتراک گذاشتن چاپگر فایل ها و اینتر نت باید کامپیوتر ها را به نحو صحیح و مناسبی تنظیم و آماده می کنیم و فرق نمی کند که کدام روش را انتخاب کرده باشید به همین دلیل کار را از همین نقطه شروع می کنیم از آنجا که ویندوز های اکس پی و 98 پر استفاده ترین ویندوز ها دراین سازمان ها و دفاتر کوچک هستند نحوه اشتراک گذاری منابع در این دو ویندوز را مورد بحث قرار می دهیم هر چند مورد سایر ویندوز ها مفاهیم تغییر نمی کند . گام های اولیه : برای راه اندازی شبکه در یک ساختمان کوچک این سه کار را باید انجام دهیم : 1) انتخاب فناوری مناسب شبکه که مورد نظر ما در این مقاله اترنت استاندارد است 2) خرید و نصب سخت افزار مناسب این کار، که اصلی ترین آنها کارت شبکه برای هر یک از این کامپیوتر ها و یک هاب – سوییچ است 3) تنظیم و آماده سازی سیستم ها به نحوی که بتوانند همدیگر را ببینند و با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. از این سه مرحله قدم سوم از همه مهم تر است . ویندوز اکس پی قسمتی به نام NETWORK SETUP WIZARD دارد که تنظیمات شبکه را برای شما انجام می دهد . به غیر از این متخصصان هستند که در ازای دریافت دستمزد ، شبکه ما را در محل راه می اندازند . نام گذاری کامپیوتر ها به اشتراک گذاشتن چاپگر ها فایل ها و اتصالات اینترنتی ،اساسی ترین کارهایی هستند که باید انجام شوند . اما اگر با مشکلی مواجه بشویم یا تنظیمات کامپیوتر بهم بخورد ، باید بتوانیم خودمان شبکه را تنظیم می کنیم . به طور کلی بد نیست مفاهیم و اصول راه اندازی یک شبکه کامپیوتری را بدانیم تا به هنگام ضرورت خودمان بتوانیم دست به کار شویم . از جمله کار هایی که باید انجام دهیم تا یک شبکه راه اندازی شود و به بهره برداری از ان بپر دازیم : 1- نام گذاری کامپیوتر 2- دادن آدرس IP 3- به اشتراک گذاشتن فایل ها 4- به اشتراک گذاشتن چاپگر 5- انجام تنظیمات امنیتی 6- به اشتراک گذاشتن اتصال اینترنت 7- نام گذاری کامپیوتر: بعد از نصب سخت افزار های مورد نیاز برای راه اندازی شبکه ، نیاز به نوبت به نصب نرم افزار های آن می رسد. در اولین قدم باید برای تکتک کامپیوتر های موجود در شبکه خود اسمی منحصر به فرد و غیر تکراری انتخاب می کنیم . علاوه بر اسم کامپیوتر اسم گروه کاری یا WORK GROUP هم مهم است . تمام کامپیوتر های یک شبکه باید عضو یک گروه کاری باشند . ویندوز اکس پی : برای نام گذاری کامپیوتر در ویندوز اکس پی این مراحل را دنبال می کنیم : 1-پنجره control panel را باز می کنیم 2-اگر حالت نمایش آیکون ها به صورت کلاسیک نیست روی لینک classic new کلیک می کنیم .در این حالت بر نامه system را اجرا می کنیم . 3-در کادر محاوره ظاهر شده صفحه computer name را انتخاب می کنیم. 4-همان طور که ملا حظه می کنیم کامپیوتر یک اسم کامل دارد و یک گروه کاری . روی دکمه chang کلیک می کنیم تا کادر محاوره بعدی ظاهر شود . 5-در کادر اول اسمی را تایپ می کنیم که می خواهید به کامپیوتر تان اختصاص دهید . این اسم هر چیزی می تواند باشد ، فقط نباید تکراری باشد . مثلا اسم کامپیونر اول را pc 1 بگذارید . 6-در کادر دوم اسمی را که می خواهید به گروه کاری خود اختصاص دهید وارد می کنیم .مثلا My office یا My Home یا هر چیز دیگر . حتی خود Work Group هم بد نیست . 7- در پایان OK و دوباره OK را بزنید . اگر ویندوز خواست ری استارت کند قبول می کنیم . آدرس IP آدرس IP نشانی هر کامپیوتر در شبکه است . کامپیوتر از طریق این نشانی است که یکدیگر را در شبکه پیدا می کنند . در هر شبکه آدرس IP هر کامپیوتر باید منحصر به فرد و غیر تکراری باشد . در باره IP و آدرس دهی از این طریق ، زیاذ میتوان صحبت کرد ، اما از آنجا که در این مقاله قصد پرداختن به تئوری را نداریم بلا فاصله دست به کار می شویم . فقط ذکر این نکته را زروری میدانیم که آدرس IP در واقع یک شماره چهار قسمتی است . هر قسمت عددی از 0 تا 255 است که با علامت نقطه از قسمت بعدی جدا می شود . مثلا 192.168.0.1 یک آدرس IP است . مفهوم دیگر Subnet Mask است ، که توضیح آن هم از حوصله این فصل خارج است . فقط این را قبول می کنیم که در یک شبکه کوچک ، subnet mask را به صورت 255.255.255.0 تایین می کنیم . در یک شبکه کوچک ، برای تمام کامپیوتر ها سه قسمت اول آدرس IP را یکسان می گیریم و فقط قسمت چهارم را برای هر کامپیوتر عدد متفاوتی را در نظر می گیریم . مثلا در کامپیوتر اول آدرس 192.168.0.1 و برای کامپیوتر دوم آدرس 192.168.0.2 را می نویسیم و به همین ترتیب ذر بقیه کامپیوتر ها قسمت چهارم آدرس IP را عدد متفاوتی را می دهیم . اکنون شبکه ما راه اندازی شده است و می توانیم از امکانات اشتراکی آن استفاده کنیم.